Het laatste voertuig wat ik kocht was een oude auto en die betaalde ik met een krat bier. Daarna heb ik altijd lease-auto’s of auto’s gereden die niet in mijn bezit waren. En nu heb ik een camper gekocht!
Een paar weken op marktplaats en diverse sites gekeken naar modellen. Lijstjes met voor- en nadelen van diverse modellen, onderstellen en dies wat meer zij. Mijn lang gekoesterde droom om ooit in een A-Team busje te rijden is vervlogen, want daar kan ik niet in wonen. En ze zijn ook niet echt zuinig te noemen.
Mijn eerste huis kocht ik binnen een dag. In de krant kijken welke huizen te koop waren, bank gebeld, makelaar gebeld en het appartement bezichtigd en gekocht. Je kan met dit soort dingen heel lang twijfelen, en achteraf zijn er altijd mitsen en maren. Ik houd echter niet van twijfelen.
Na een weekje rondstruinen op de digitale marktplaatsen ben ik naar een mooie compacte camper gaan kijken. Een Hobby 600 Compact. Het oudere model heeft iets weg van een Amerikaanse bus. Ik had al bijna toegehapt maar besloot er – hoe volwassen! – nog een nachtje over te slapen. Die avond nog een rondje marktplaats gedaan en steeds weer bleef ik terug komen bij die ene camper. Niet persé mooi, maar de indeling is creatief aangepakt door de kunstzinnige bewoonster. Ik stuur haar een berichtje en al snel een reactie dat ik de volgende ochtend van harte welkom was.
Er was meteen een klik met de verkoopster van de Euramobil. Ze heeft me de camper laten zien, haar verhaal verteld en we hebben een rondje gereden. Deal! Ze was net aan het verhuizen naar een tiny house in de tuin van haar ouders omwille van medische redenen. Tevens de oorzaak van het moeten verkopen van de camper. Haar behulpzame achterneef, een ietwat gesjeesde kraanmachinist die in zijn vrije tijd wat met BMW’tjes deed, wist te melden dat er boven nog 2 zware bedden stonden. Hoewel het geen vraag was, ben ik mee gaan helpen met de verhuizing. De bezichtiging van nog een andere camper die middag was immers niet meer nodig.
De Euramobil Fiat Ducato 680SB uit 2000 met ongeveer 200.000 op de teller is van mij. Ik ben er heel blij mee. Ik voel me ook enigszins bezwaard omdat ik iets gekocht heb wat de verkoopster helemaal niet wilde verkopen. Door de persoonlijke klik wilde ze niet de vraagprijs en vroeg beduidend minder. Omwille van diezelfde klik en de redenen van de verkoop stond ik erop toch de vraagprijs te betalen. Lekker socialistisch. Maar zo zijn we.
Gelukkig hebben we de foto’s nog!
