“Hé Bas, zin om morgen mee naar Gent te rijden met de Movano en autotrailer om Sam af te zetten en een paar auto’s op te pikken?”
“Tuurlijk, geen probleem.”
De volgende dag word ik rond 04:00 wakker want de walstroom van de camper is weer uitgevallen. Ik weet inmiddels waar de stoppenkast is, maar omzetten heeft geen nut. Na 17 x heen en weer gelopen te hebben – door een donker en koud kasteel – lukt het door her en der wat stekkers uit het stopcontact te trekken. Eerst de stekkers in de caravan, later die van de walstroom en als dat nog niet werkt dan maar terugwerken tot aan de stoppenkast. Uiteindelijk de boosdoener gevonden en werkt de kachel weer dus terug naar bed. Oh nee…
Het is reeds tijd om te douchen en te ontbijten. Ik heb gisteren schone nieuwe werkkledij en warm ondergoed gekocht dus ik loop er weer bij als het mannetje. De douche is heerlijk warm, het uit- en aankleden ijzig koud.
Na het ontbijt rijden we naar Gent en nemen we afscheid van Sam. Even later pikken we een oud golfje uit +/- 1980 op en rijd ik de auto door de wasstraat. Gezien 2 slappen banden ook nog even langs een tankstation om dat te fixen en als alles functioneert ga ik richting Feys, terwijl Henrik nog een andere auto gaat ophalen.
Onderwijl richting Feys barst een regenbui los. Vanzelfsprekend werken de ruitenwissers niet dus voorzichtig vervolg ik mijn weg. Zonder kleerscheuren bereik ik de brouwerij. Daar tref ik Fernando jr die afscheid neemt van Fernando sr (roepnaam Pèpe). Ik wil ook een hand gaan geven en glij uit in de modder. Tot zover de schone kledij.
Na de lunch ga ik met Manuël op zoek naar een bank want hij is zijn bankpasje kwijt. Bij het wegrijden met de camper kom ik vast te zitten in de modder. Beste optie is slepen maar efficiënt werken is voor de carrièretijgers dus we zoeken andere oplossingen. Uiteindelijk gaan we toch maar slepen. Bij het slepen doe ik mijn raam omlaag welke vanzelfsprekend niet meer omhoog wilt. Dat is voor later.
Bij de bank aangekomen kan Manuel daar helemaal niets aanvangen met zijn poging tot contactloos pinnen. Ik leg hem uit dat we in België zijn en dan ook nog eens in de Westhoek. Ik geef hem het gewenste bedrag cash en hij maakt het over via online bankieren (nadat hij ingelogd is op mijn WiFi ;-)).
Om dit alles te vieren rijden we naar “In de Vrede” voor een lekkere Westvleteren 12 en een plankje gemengd. Is toch een hele 12 minuten rijden en gelukkig gaat er niets mis. Het is binnen warm en aangenaam. Buiten is het guur en begint het weer te regenen. Herinnert u zich het raam wat niet meer dicht ging…
Weer terug naar het kasteel. Ik doe eerst ff een dutje en mis daardoor het eten. Gelukkig laten we altijd wel een portie over voor mensen die er niet bij zijn (of omdat er te ruim gekookt is en we uit prinicipe niets weggooien) dus ik heb koude edoch heerlijke pizza.
Dan is het tijd om het raam aan te pakken. Fernando is heel handig met auto’s dus ik besluit hem niet te vragen en zelf aan de slag te gaan.
Inmiddels is het 22:00 en werkt het raam niet en is de vaste verlichting ook uitgevallen. Zekeringetje? Nou ja, nu eerst een biertje en dan slapen.
Als alles tegenzit en je hebt toch een leuke dag gehad, hoe mooi is dat? Is sluit af met de toast van Fernando Sr: “Salute to the simple life!”
Morgen weer zo’n dag.
(Nawoord: Morste ik net bier over mijn laptop bij het opslaan van dit schrijven?! Zou het echt? Nee toch?)
